მოქალაქეობის კონცეფცია ფილოსოფიური და თეოლოგიური პერსპექტივიდან

ანოტაცია

მოქალაქეობის კონცეფცია სულ უფრო მნიშვნელოვანი ხდება თემატურ კვლევებში, განსაკუთრებით ეროვნული და ტრანსნაციონალური მოქალაქეობის სამართლის საკითხების განხილვისას. მოქალაქეობის კონცეფცია სათავეს იღებს ბერძნული და რომაული ეპოქებიდან, სადაც მოქალაქეებს – ზრდასრულ მამაკაცებს – გააჩნდათ უფლებები, თავისუფლებები და ვალდებულებები.
ამ დროიდან დღემდე, როდესაც ტრანსნაციონალური ელემენტები მოქალაქეობის კონცეფციის ეთნო-სახელმწიფოს ელემენტებს ახშობს, მისი განმარტება და თავად კონცეფცია მრავალჯერ შეიცვალა. მათი სინთეზური, გაერთიანებული მიდგომის მიღწევა რთულია. სწორედ ამიტომ, ნაშრომის კვლევის მიზანია მოქალაქეობის კონცეფციის ფილოსოფიური და თეოლოგიური ასპექტების ანალიზი, კონკრეტული კვლევის მეთოდების გამოყენებით, იწყება ეს მცდელობა ახალ აღთქმაში არსებული ტექსტებიდან და წმინდა ავგუსტინეს ნაშრომიდან „De civitate Dei“.
ნაშრომის ნაწილი არის უფრო ფართო მცდელობა, რომელიც მიზნად ისახავს თემის კვლევას, რაც გამოიხატება რიგი სტატიებისა და კვლევების გამოქვეყნებაში სამეცნიერო ჟურნალებში: ავგუსტინური მოდელი ბიზანტიურ პოლიტიკურ აზროვნებაში; პოლიტიკური ავგუსტინიზმის ელემენტები თანამედროვე რუმინულ მენტალობაში; ტერმინები, რითაც გადაეცემათ და უბრუნდებიან რუმინული მოქალაქეობა, რუმინული მოქალაქეობა; რაიონები თეჩუ და რაჰაუ, ტიზის მარჯვენა მხარიდან, რუმინული მოქალაქეობის კანონმდებლობიდან. როგორც ჩანს, ნაშრომების სახელები ცხადყოფს ისტორიულ და სამართლებრივ ანალიზს. ამდენად, საჭიროა ორი ანალიზის მიმართულების დაწყება: ერთი, რომლის მეშვეობითაც ავტორი მიზნად ისახავს მოქალაქეობის ეროვნულ და ევროპულ კანონმდებლობაში არსებული მისტიკულ-რელიგიური ელემენტების გამოვლენას, და მეორე, რომელშიც ყურადღება გამახვილდება კანონმდებლობის საერო, განწმენდილი ელემენტებზე.