კაცობრიობის ორი უძველესი ინსტიტუტი, „ნიშნობა“ და „ქორწინება“, ბიბლიური და სამართლებრივი ტექსტების მიხედვით. განხილვა და შეფასებები

ანოტაცია

ბიბლიური (ძველი და ახალი აღთქმა) და სამართლებრივი ტექსტების ჰერმენეუტიკური შესწავლა საშუალებას გვაძლევს, რომ დავასკვნათ, რომ ქორწინების ინსტიტუტი – რომელიც იწყება დანიშვნით – თავის საწყის სამართლებრივ საფუძველს წარმოადგენს jus divinum (ღმერთის კანონი) და jus naturale (ბუნებრივი კანონი), ან კიდევ უფრო ზუსტად - ბუნებრივ-მორალურ კანონში, და შემდეგ jus scriptum-ში.
გავამახვილეთ ყურადღება, რომ ღვთის და ბუნებრივი სამართლის პრინციპული დებულებები, რომლებიც დაკავშირებულია ნიშნობასა და ქორწინებასთან, აისახა როგორც jus gentium-ში, ასევე რომაულ სამართალში („vetus” (ძველი) და „novum” (ახალი), იგივე ბიზანტიური სამართალი). ასევე განვიხილეთ მათი გავლენა როგორც საერთაშორისო, ისე ეროვნული ქორწინების კანონებზე.
ამრიგად, ნებისმიერი კვლევის მოვალეობა (სამართლებრივი ინსტიტუტების მკვლევარ სამართალმცოდნისა და ისტორიკოსებისა), ვინც განიხილავს კაცობრიობის ამ ორ უძველეს ინსტიტუტებს – ნიშნობასა და ქორწინებას, უნდა იხელმძღვანელოს როგორც ძველი და ახალი აღთქმის ბიბლიური ტექსტებით, ასევე სამართლებრივი მასალებით (ანტიკური დროიდან დღემდე).